Strona:PL Majchrowicz Małżeństwa w starożytnym Rzymie.pdf/7

mnie, tobie i jej“. Przyrzeczenie tego rodzaju nie było nieodwołalne: dopiero po odbyciu formalnych zaręczyn miało przyrzeczenie ojcowskie moc prawną. Na uroczystość zaręczyn wybierano godzinę poranną, najczęściej siódmą lub ósmą. Z brzaskiem dnia gromadziła się cała rodzina w domu rodziców narzeczonej: w jej obecności powtarzał narzeczony swe oświadczyny a układ wtedy zawarty był dla obu stron obowiązujący. Mężczyzna, który po tym akcie zaręczył się z inną, uchodził za pozbawionego czci wszelkiej. Narzeczony ofiarował swej wybranej jako zakład miłości pierścień żelazny bez wszelkich ozdób i drogich kamieni na znak, że przyszły ich związek ma być aktem czysto poważnej natury. Narzeczona nosiła pierścień na przedostatnim palcu u ręki, który, jak utrzymywano, zostaje w bezpośredniem połączeniu ze sercem.
 Między zaręczynami a weselem upływał niekiedy spory kawał czasu: oprócz innych powodów tej zwłoki, ważną przeszkodą była ta okoliczność, że nie każdy czas był do tych uroczystości stosownym. Jako czas do małżeństw wręcz niestosowny uwa-