Strona:PL Majchrowicz Małżeństwa w starożytnym Rzymie.pdf/26

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

do powiększenia liczby rozwodów. Aby bowiem uniknąć nieprzyjemności i kar nałożonych na starych kawalerów,[1] żenili się niektórzy z tem wszakże niezłomnem postanowieniem, by się w możliwie najkrótszym czasie rozwieść, ponieważ zaś po dokonanym rozwodzie przez 18 miesięcy nie wolno było wchodzić w nowe związki, przeto była i ta korzyść, że przynajmniej przez ten czas mógł Rzymianin nieprzyjaźny Hymenowi bezkarnie używać wolności.

Na pytanie, dla czego młodzież rzymska w czasach cesarstwa tak skwapliwie unikała jarzma małżeńskiego, odpowiada Ju-

  1. Ociąganie się od żeniaczki uważano już w najdawniejszych czasach za rzecz wielce naganną. Censorowie pytali przy każdym census każdego obywatela, czy jest prawnie żonatym i ile ma dzieci a już r. 403 przed Chr. nałożono pierwszy podatek na starych kawalerów, zwany uxorium. Censor Metellus Macedonicus przemawiając za częstymi ślubami tak miał przemawiać: „Gdyby się bez kobiet, obywatele, można było obejść, wszyscybyśmy chętnie pozbyli się tego ciężaru, ale ponieważ już tak natura zrządziła, że ani z nimi wygodnie, ani bez nich spokojnie żyć nie podobna, przeto dbajmy raczej o dobro ogólne, niż o krótką roskosz i — żeńmy się.“