Strona:PL Majchrowicz Małżeństwa w starożytnym Rzymie.pdf/16

reg obrazów bogów domowych i wizerunków przodków: oboje teraz wspólnie ofiarują i zjadają znowu piernik (far) a od tego czasu młoda małżonka uważa świętości męża za swoje, albo, jak pięknie się wyraża Gaius: „omnia divina et humana sunt ei cum marito communia“.
 Po tych obrzędach zaczyna się uczta, weselna, która kończy się rozdzielaniem pomiędzy gości pierników z winem i liśćmi wawrzynowemi, zwanych „mustaceae“; biorą je też goście jako upominek dla pozostałych w domu. Po uczcie odprowadza kilka poważnych kobiet młodą Rzymiankę do małżeńskiego łoża, otoczonego sześciu posążkami lub obrazami bogów i bogiń. Dzień następujący po weselu jest także uroczystością familijną, cała rodzina zgromadza się raz jeszcze na wspólną ucztę, poczem dopiero zostawiają młodą parę sobie samej.
 Nazajutrz po weselnych godach obejmuje młoda pani rządy w domu mężowskim: za przykładem małżonka nazywają ją domownicy: „domina“, odtąd wyznacza ona niewolnikom i niewolnicom robotę i czuwa nad jej wykonaniem. Po załatwieniu główniejszych zajęć gospodarskich obejmuje swoje miejsce