Strona:PL Majchrowicz Małżeństwa w starożytnym Rzymie.pdf/14

strzała na znak poddania się mężowi, wieniec z ziela gołębiego miał oznaczać miłość i płodność, wełniana biała przepaska czystość małżeńską nieskalaną.
 Tak ustrojona zasiadała panna młoda na krześle zasłanem skórą zabitej na ofiarę owcy a u jej boku na takiemże siedzeniu jej oblubieniec — oboje z zakrytemi głowami. Po złożeniu ofiary bogom z mleka, miodu i wina, daje pontifex maximus młodej parze do zjedzenia piernik poświęcony, zwany far i łączy ich ręce razem, oddając młodą kobietę mężowi, który odtąd ma być jej przyjacielem, ojcem i opiekunem.
 Skoro na niebie ukaże się zorza wieczorna, gwiazda Wenery, udaje się cały orszak do domu młodego małżonka. Zanim oblubienica opuści dom rodzicielski, następuje t. zw. traditio, wydanie jej przez ojca nowej rodzinie. Podczas uroczystego pochodu do domu małżonka, towarzyszą jej dzieci pochodzenia patrycjuszowskiego: dwoje prowadzi ją za ręce, trzecie postępuje przodem i niesie pochodnię z darniny, odpędzając czary. Cztery zamężne niewiasty również z pochodniami ale sosnowemi biorą udział w pochodzie i