Ta strona została przepisana.
O pater, o patria, o Priami domus![1]
|
W księdze 3. Cycerona de oratore rozdz. 26.
|
Słodka miłości kochanej Ojczyzny![2]
|
I.
Podobno od najdawniejszych czasow, jak się tylko plemiona rozkrzewione, przez zajęcie stałych siedlisk, w narody zawiązały, miłość ojczyzny zawięzywała się oraz w ich sercach i owładywała ich uczucia. O ojcze! o ojczyzno! o progi przodków moich! woła stary poeta Roscyusz, którego Cycero przytacza; a w tych rzewnych wyrazach, co aż do czasów wojny trojańskiej, do południowego nieba, i pierwiastkowych siedlisk narodów się odnoszą, równa czułość się odzywa, jak z pod wiersza naszego Krasickiego, poety na północy, w trzy tysiące przeszło lat później. Lecz nie wiem, czy w którym innym narodzie miłość ojczyzny tak górującem, jak u nas, stała się uczuciem. My Polacy słynni jesteśmy pomiędzy narodami, żeśmy kraj nasz pokochali nad wszystko;
- ↑
O pater... (łac.) — w dosłownym tłumaczeniu zespołu Wikiźródeł: O ojcze, o ojczyzno, o domu Priama!
- ↑ Słodka miłości... — incipit tzw. Hymnu do miłości Ojczyzny z Myszeidy Krasickiego.
