Ta strona została przepisana.
Anielka.
(Z „Bez Dogmatu“ Sienkiewicza).
Ta z polskich kobiet jest najbardziej polska!
Anioł, kuszący, jak czart z góry Łysej…
Na ludzką duszę i na ludzkie rysy
Przeobrażona to arfa Eolska…
Cała jest jakby z jednej bryły złota,
A tak cnotliwa, powolna dla męża,
Że jak płacz czasem aż w śmiech się napręża,
Tak… niemal w zbrodnię przechodzi jej cnota!
Na Kromickiego ołtarz… niepogański,
Jako ofiara, idzie białe… jagnię
I tylko smutkiem oczu mówić pragnie,
Rzuca z nich promień boleśnie-niebiański
Na Płoszowskiego, polskiego Hamleta,
Co wierci duszę własną nakształt kreta.
............
Lecz chociaż drwią z niej zmysłowi szyderce,
Wdzięk jej na wieki zapada nam w serce.
