Strona:PL Krzysztof Kamil Baczyński - Kodeks 42-44.djvu/016

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
WRÓBLE.


Dzień wróbli i jasności!
w dzbanuszkach małych ptaszków
świat się ustał miłością,
niefrasobliwą łaską.

Na wyciągnięcie ręki
mam czystość ich, puszystość
jakbym dotykał ciebie
gałęzią ich — wielolistną.

Niebo się ziemi skłania
leżąc śniegiem na drzewach,
oczy mrużysz, zasłaniasz,
piórka w blasku nagrzewasz.

Nie zerwiesz się, nastroszysz
ciepło ptasiego futra,
odpowiesz wróblim głosem
w moją ciemność — malutka.

Bo na tym śniegu ludzie —
— my z ciemnymi sercami.

Ziemio przez nas zabita
rzeszą twych ptaków czystych
módl się za nami!

2 . I . 43 r.