Podług innej wersyi byli to nie kupcy, lecz rycerze fryncuzcy, którzy szli na pomoc Krzyżakom w walce z Litwą. Na wykup z rąk Bartosza mieli oni pożyczyć od Winryka de Kniprode, mistrza Zakonu, 27,000 florenów w złocie, jak o tem opiewa wydany przez nich dokument (K. d. Wp., III, 1779).
Sędzią poznańskim w r. 1382 był Jan Sędziwój z Czarnkowa (rozdział 41), kasztelanem nakielskim — Sędziwój Świdwa, do którego należał Kazimierz (rozdział 116). Do niego więc trzeba odnieść tytuł kasztelana. Porównaj wiersz 13 str. 122.
Po przyjęciu hołdu od starostów królestwa polskiego, Zygmunt zaczął tytułować się „panem królestwa polskiego“ (dominus regni poloniae, K. d. Wp. III, 1802, 1803; K. d. Mp. I, 365); a nawet wysłał kupca krakowskiego Jana Zolnera do Londynu po zakup sukien na uroczystość koronacyjną (Prohaska „Urywki z dziejów XIV w.“ Kwart. hist. 1904, 215).
