gnieźnieńskiego, wszystkich kanoników władysławowskich, którzy, ustąpiwszy na stronę, obrali wspomnianego proboszcza Trojana[1]. Wybór ten Bodzanta, arcybiskup gnieźnieński, w sam dzień Wniebowzięcia Najświętszej Panny Maryi[2], w zamku swoim Uniejowie, władzą metropolitalną zatwierdził, lecz dopełnienia konsekracyi odmówił[3].
Po śmierci wspomnianego wyżej biskupa Zbiluta, starosta sieradzki, Drogosz, z rodu Pałuków[4], mając wątpliwość, czy brat jego Mikołaj z Chrobrza, kantor władysławowski, wychowywany od lat dziecinnych przez Zbiluta i jego poprzedników, biskupów władysławowskich, i bardzo szczodrze przez nich beneficyami kościelnemi obdarzony, będzie przez kapitułę na biskupa obrany, zajął zdradziecko kasztelanię wolborską. Niejaki bowiem Jakusz Kuczkowski, domownik jego, przybył do Wolborza, gdzie był przez Henryka K., kanonika władysławowskiego, prokuratora tej kasztelanii, po przyjacielsku przyjęty; kiedy siedzieli przy stole ucztując, słudzy Jakusza, za zgodą i pozwoleniem rzeczonego kanonika, — weszli do tamtejszej twierdzy, a wszedłszy, już wyjść nie chcieli. A chociaż słudzy Henryka i mieszczanie wolborscy chcieli i mogli nawet wspomnianego Jakusza i jego ludzi wyrzucić siłą ze dworu i twierdzy, jednak sam Henryk oparł się temu i za-
- ↑ Por. protokół tego wyboru w Codex epist. II, 5. — Z protokółu tego wynika, że wybrany był nie Trojan, lecz Teodoryk, co się zgadza również z tekstem rozdz. 108 naszej kroniki. Prawdopodobnie zaszła w tekście niniejszego (92) rozdziału omyłka co do imienia elekta, gdyż i w nagłówku jego jest we wszystkich rękopisach „Teodoryk“.
- ↑ 15 sierpnia 1383 r.
- ↑ Długosz 412 — „na później odłożył.“
- ↑ Do cognatione Palucensium.
