Ten Karol miał kolejno cztery żony. — Pierwszą była królewna francuska; z niej spłodził jedyną córkę, którą wydał za teraźniejszego króla węgierskiego, Ludwika, a która zmarła bezpotomnie. Powtórnie ożenił się z jedynaczką księcia bawarskiego, za którą, oprócz pieniędzy, wziął i do królestwa czeskiego przyłączył ziemie i zamki od strony Bawaryi, zaczynając od granicy Czech, t. zw. Czeskiego Boru, od miasta, zwanego Bernow, do Sulcbachu, a od Sulcbachu do Lufa, pod Norymbergą, włącznie; z niej miał córkę, którą połączył małżeństwem z synem księcia Austryi. Po jej śmierci ożenił się po raz trzeci, mianowicie z córką Henryka, księcia świdnickiego, wychowywaną po stracie ojca na Węgrzech przez królową węgierską, Elżbietę starszą, i przez nią przy pośrednictwie stryja dziewicy, Bolesława, księcia świdnickiego, wydaną za mąż; z niej miał syna, imieniem Wacława, obecnie króla rzymskiego i czeskiego, i córkę, którą wydał za młodszego księcia Austryi. Gdy i ta również, płącąc dań naturze, odeszła do ojców, Karol zaślubił czwartą, imieniem Elżbietą, córką Bogusława, księcia pomorskiego, kaszubskiego, szczecińskiego i Rugii, z Elżbiety, córki najjaśniejszego króla polskiego zrodzoną, i przez niego była mu do łoża małżeńskiego przyprowadzoną; z nią żył lat siedemnaście i spłodził trzech synów i jedną córkę[1]. Ta pani była koronowaną naprzód w Akwizgranie na królową Allemanii, następnie w Medyolanie, a wreszcie w roku pańskim 1378 przez zmarłego papieża Urbana V w Rzymie — na cesarzową.
Ponieważ zaczęliśmy mówić o tym królu i cesarzu Karolu, należy więc zobaczyć, z jakiego on pochodził rodu.
Jest w pobliżu miasta Meteńskiego[2] pewna miejscowość, w której miasto i zamek nazywa się Luczelborg (Luxemburg),
