posłów a za pośrednictwem niektórych rycerzy, układy o zawieszenie broni z tymże księciem Władysławem, z którym podówczas miał zatarg i którego ziemie około miasta Oleszna najechał i złupił, zabierając z nich nie małą zdobycz. Zawieszenie broni pomiędzy księciem a Bartoszem i jego poplecznikami zawarte zostało do Ś. Trójcy[1], z tym warunkiem, że w dzień Zesłania Ducha Ś.[2] w mieście Kaliszu będą musieli zgodzić się na arbitrów, których każdy z nich wybierze, (aby wydali wyrok) co do wszystkich krzywd, szkód i co do całego sporu. Co też następnie i uskuteczniono[3].
Powodem do zjazdu biskupów w Kaliszu, o którym wyżej[4], był nie tylko zamiar wyprawienia posłów do kuryi rzymskiej, — co wydawało się rzeczą mniejszej wagi, — lecz także sprawa poselstwa do Węgier, do króla Ludwika, z przedstawieniem, aby wbrew woli duchowieństwa nie nakazywał ściągać podatków z dóbr kościelnych, lecz raczej kościół polski zachował w przywilejach, nadanych mu przez niego samego i jego poprzedników. Posłami do króla byli na tym zjeździe przez duchowieństwo wyznaczeni: czcigodny ojciec Floryan, biskup krakowski, i jego dziekan krakowski, Dobrogost. Gdy przed Ludwikiem stanęli, wspaniałomyślny król, ujęty prośbami gnieźnieńskiego duchowieństwa, ściąganie podatków odłożył. Jednakże całkowicie od ich opłaty ludzi kościelnych nie zwolnił, zalecając, aby się kler porozumiał z nim co do kwoty, jaka ma być z każdego łanu kościelnego opłacana corocznie do skarbu królewskiego.
Tegoż roku, w sobotę, w wigilję Paschy[5], gdy jakiś piekarz piekł w Wełczu chleb, niespodzianie wybuchnął z jego
