Tegoż roku[1], 14-go dnia miesiąca lutego, czcigodny ojciec Jan, kościoła poznańskiego biskup, z rodu Doliwów[2], mąż pobożny i szczodrobliwy, a wszystkich uciśnionych miłościwy orędownik, na Mazowszu, w kościelnej swej majętności, zwanej Ztbikowo, chorobą wodnej puchliny dotknięty, przeniósł się do Chrystusa[3]. Za swych rządów założył on w Dolsku miasto oraz wiele wsi w powiatach Krobi, Buku i w innych miejscowościach, należących do kościoła poznańskiego; majątek kościelny przez lokacye i nabywanie wsi tak pomnożył, iż pozostawił kościół swój bez żadnych długów. Przywieziono go do Poznania w dzień S. Piotra[4] i w katedrze przed ołtarzem Najświętszej Panny ze czcią wielką pochowano. Niech dusza jego teraz i na wieki szczęśliwie w Panu spoczywa.
W sam dzień pogrzebu czcigodnego tego biskupa, Mikołaj z Kurnika, proboszcz Panny Maryi w Krakowie i kanonik poznański, doktór dekretaliów, podczas nieobecności Ditka, dziekana poznańskiego, nie pytając nikogo, ani Trojana proboszcza ani innych prałatów i kanoników, kazał swojemu notaryuszowi, tudzież innemu presbyterowi ogłosić, aby wszyscy członkowie kapituły zgromadzili się nazajutrz dla wyboru no-
- ↑ 1375 r.
- ↑ cognatione Dolywa.
- ↑ Długosz 330.
- ↑ 1375 r. 22 lutego.
ustanowił powyższe cztery katedry, powziąwszy wiadomość: „że liczba katolików na Rusi jest znaczna, mianowicie od tego czasu rozmnożona, kiedy Kazimierz W. kraj ten, zamieszkany przez odszczepieńców i rozmaitych innych heretyków, wyrwał szczęśliwie z rąk wielu różnych dawnych władców i książąt, i do korony przyłączył.“ (Daniłowicz „Skarbiec“ I № 454).
