polskiej” I, str. XXII—XXIV i w „Historyi literatury polskiej” II, 150—153. Porównanie Długosza z Czarnkowskim, zwłaszcza co do spraw ruskich, przeprowadził Zubrycki w dziełku „Анонимъ гнљзненскій и Iоаннъ Длугошъ” Lwów 1855.
W historyi literatury polskiej z ostatniej doby traktowany jest nasz autor po macoszemu: Chmielowski (w „Historyi literatury polskiej” Warszawa 1899 r. w t. I, str. 73, 74) poświęca mu półtory kartki, przepisując głównie zdania Szlachtowskiego; Brückner (w „Dziejach literury polskiej w zarysie”) i Tarnowski zaledwie wspominają o nim.
6. Tłumaczenie niniejsze jest pierwsze, oddające w polskim języku pamiętniki Jana z Czarnkowa[1]. W pracy tej doznawaliśmy pewnych trudności, które nasuwał nam zarówno sam tekst Kroniki i jej niezbyt poprawny język, jak i brak dzieł pomocniczych i źródeł, gdyż mogliśmy korzystać tylko z tych, które posiadamy w swojej bibliotece. Braki w tłumaczeniu i w przypisach raczą czytelnicy uwzględnić.
- ↑ W papierach po ś. p. Zygmuncie Komarnickim podobno znajduje się rękopis tłumaczenia Kroniki Janka. — Chmielowski w „Obrazie literatury polskiej” Warszawa 1898, I, str. 21—24, przytacza dwa wyjątki (z r. 3 i 4) w przekładzie E. S. Świeżawskiego.
