Strona:PL Kraszewski - Złote myśli.djvu/166

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

łość stanie się poetyczną, uleci w krainy myśli, zawiśnie w sferach wyobraźni! —

Latarnia Czarnoksięzka. T. IV.




Miłość! wielki i święty wyraz, lecz ubogi, lecz słaby na odmalowanie tego co znaczy. Miłość to świat — miłość to Bóg — miłość to życie, to wszystko. Co jest — jest nią, a z wysoka nic nie widać prócz niéj.

Ostrożnie z ogniem.




Wieśniaczki, proste kobiety, rzadko kochają, bardzo rzadko; ich miłość to fenomen, to ten kwiat aloesu raz w sto lat — ale kiedy wykwitnie — o! to kwiat nad kwiaty, pełen siły, wdzięku, woni — on zwiędnie a z nim kwiat usycha. — Na nieużytem sercu wszczepia się miłość na wieki.

Ulana.