Strona:PL Konstanty Piotrowski-List heloizy do abelarda.pdf/24

Niedogasłego życia przypatrz się iskierce!
A kiedy raz ostatni poruszy się serce,
Wtenczas gdy iuż zupełnie czucia stracę władzę,
Z ostatniem ciebie tchnieniem z mey duszy wygładzę.

 Śmierci! iakże potężna iesteś; twoia siła
Duszy moiey tę straszną prawdę wyświeciła,
Iż wszystkie te uczucia serca są błahemi,
Których tylko iest celem, licha garstka Ziemi.

 A kiedy czas zagładzi, rysów twoich wdzięki,
Owe zrzodła obfitych łez moich i męki,
I kiedy śmierć iuż twoie cierpienia zakończy,
Niech ręka dobroczynna w grobie nas połączy!
Jeżeli w przyszłych wieków oddalonym kresie,
Miłość, wiernych Kochanków w to mieysce przyniesie;
Gdy na mogiłę naszę smutnem spoyrzą okiem,
Obleią lice swoie łez rzewnych potokiem;
I rzekną, przeniknieni uczuciem naytkliwszém:
„Oby nasze kochanie mogło bydź szczęśliwszém!„

 Heloiza.