Strona:PL Kazimierz Czapiński - Partja wrogów ludu pracującego (endecja).pdf/26

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

rakter w znacznej części jest taki, że dezorganizuje ono i hamuje wytwórczość. To jest wynik, do którego doprowadziła polityka klasowa“.
W ten sposób dla Dmowskiego głównym wrogiem jest ustawodawstwo robotnicze i walka klasowa proletarjatu.
Występuje więc mimo wszystkie frazesy „narodowe“ jako rzecznik kapitału do walki z proletarjatem.
Tak organizował Dmowski swój „obwiepol“, który miał działać równolegle z endecją w parlamencie aż nadejdzie chwila zdobycia władzy w społeczeństwie.
Majowe wypadki z roku 1926 zniszczyły ten sen złoty endeckich faszystów. Obecnie „Obwiepol“ bardzo podupadł.

PRZEWRÓT MAJOWY.

Gdy w maju 1926 roku Piłsudski wystąpił zbrojnie przeciwko świeżo utworzonemu nowemu rządowi chjeno-piastowemu (z Witosem na czele), socjaliści znaleźli się w położeniu przymusowem — w tej walce między endecją, „Obwiepolem“ i Witosem z jednej strony a Piłsudskim z drugiej. Woleli wybrać Piłsudskiego, gdyż doskonale rozumieli, czem im grozi zwycięstwo Witosa i „Obwiepolu“.
Endecja walczyła z przewrotem majowym do upadłego, bo rozumiała, że zwycięstwo Piłsudczyków oznacza koniec marzeń o zdobyciu władzy przez Dmowszczyznę, które wydawało się tak bliskie.
Gdy jednak walka z przewrotem majowym nie udała się, wówczas endecja schowała do kieszeni