Strona:PL Karol Miarka - Kantyczki 01.djvu/181

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

że mam skrzydła, * A ja jeszcze tu u bydła * Z pastuszkami.

Maciek mówi: nie to bracie, * Jeszcze bróg nie leci na cię; * Jeśliś chory, leczże nogę, * Bo dziś wychodzimy w drogę * Do Betleem.

Trzeba wziąć gruszek kobielą, * Bo dwa posty przed niedzielą; * Osełkę masła młodego, * I dzbanek mleka słodkiego, * Na tę drogę.

Kukiełkę i dwoje sera * Nie będzie to na nas siła; * Więcej nam Pan Jezus daje, * Gdy się dla nas człekiem staje * Bóg prawdziwy.

Pójdźmyż teraz w Imię Pańskie, * Otworzą nam wrota rajskie: * Przez narodzenie Jezusa * Będzie w niebie nasza dusza * Królowała.





KOLĘDA  126.


Pastuszkowie bracia mili, * Kędyżeście to chodzili? * Chodziliśmy do Betleem, * Jaki taki swoim strojem, * Szukać Jezusa małego.

Powiedzcież nam, bracia mili, * Cóżeście wy tam robili? * Cześć i chwałę oddawali * I wesoło zaśpiewali * Dzieciąteczku maleńkiemu.

Jakieżeście dary przynieśli, * Kiedyście do szopy weszli? * Ja barana, wiązkę siana, * Maciek kaszę, Jan kiełbasę * Dla Jezusa maleńkiego.

A jakże wam dziękowano, * Gdy te dary przyjmowano? * Józef stary, osiwiały, * Odebrawszy od nas dary, * Bóg wam zapłać, podziękował.

I mybyśmy tam bieżeli, * Gdybyśmy drogę wiedzieli: * Idźcież