Strona:PL Karol May - Winnetou w Afryce.djvu/129

w pańskiej skórze, gdyby pana odkryli, a właściwie zdemaskowali. Czy korzyść, którą pan sobie obiecuje, jest aż tak duża, że nie cofa się pan przed ryzykiem?
 — Stanowczo. Można zarobić, jak sądzę, setki tysięcy.
 — A zatem będzie pan musiał zostać tutaj dłużej i nie wyjedziesz ze mną?
 — Niestety, będę musiał zrezygnować z pańskiego towarzystwa, albowiem jutro już wyruszam w głąb kraju.
 — Jutro? To niezwykle prędko! Czy nie pomyślał pan o niebezpieczeństwach takiej wyprawy?
 — Nie. Nie grozi mi niebezpieczeństwo, gdyż jadę pod dostateczną ochroną.
 — Mianowicie?
 — Sir Emery dotrzyma mi towarzystwa.
 — Tak —? Naprawdę —?— cedził z rozczarowaniem każde słowo. — Byłem pewny, że pojedzie ze mną!
 — Tak się, niestety, nie stanie. Skoro tylko dowiedział się o moich zamiarach, natychmiast postanowił ze mną pojechać. Oczywiście, bardzo mnie to cieszy, gdyż jest to człowiek obyty, nader doświadczony i towarzystwo jego może mi przynieść wiele pożytku. Ale nietylko on ze mną pojedzie. Będzie mi towarzyszył jeszcze ktoś: Krüger-bej.
 — Ten? Czy naprawdę?
 — Tak. I nie sam, lecz także jego jazda. Widzi pan zatem, że nie ma się czego obawiać.