Strona:PL Karol Bołoz Antoniewicz-Poezyje 105.jpeg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.



10.



Przed tobą, matko, któż się ukryć zdoła?
Ty serc twych dzieci przenikasz skrytości;
Duch się wyjarzmia z żądz zmysłowych koła
Do ciebie tęskni, tęskni do miłości.
Pozwól, o matko, w téj duszy rozmowie
Niech serce dziecka wszystko ci opowie.

Wyznaję szczerze, od krzyżam się bronił,
Dziś go przyjmuję w pokorze, prostocie;
Wyznaję szczerze, żem od ciebie stronił,
Lecz dziś cię szukam w méj duszy tęsknocie,
Czy serce zgoisz miłości urokiem,
Czy duszę zranisz boleści pomrokiem.