Ta strona została uwierzytelniona.
Biedny, kto ciebie nie zna od powicia
I nigdy twego nie słyszał imienia;
Lecz ten biedniejszy, kto w rozpuście życia
Stał się niegodnym twojego wejrzenia.
I imię twoje już zatarł w pamięci
I swojéj matki podle się wyrzeka.
Ach, łaska Boska serca nie poświęci,
Które od matki stroni i ucieka.
Kto się za życia z tobą nie połączy,
Tęskniąc nie szuka twéj świętéj opieki,
Ten i bez ciebie to życie zakończy,
Bez ciebie będzie rozpaczać na wieki.
