Ta strona została uwierzytelniona.
O, potąd dobrze i błogo na świecie,
Pokąd na niebie na[1] matkę dziecię.
Pod jéj opieką nić życia wyprzędzie,
Kocha ją zawsze, widzi ją wszędzie,
I tęskniąc do niéj, do niéj się zbliża,
I z krzyżem w ręku pospiesza do krzyża,
By krzyża bole z tą matką podzielić,
I z nią zapłakać i z nią się weselić.
Gdy o niéj myśli, myśl zawsze pogodna,
Gdy jéj zaufa, to dusza swobodna;
Gdy za nią idzie, o świat nie zawadzi,
Gdy jéj zawierzy, to ona nie zdradzi,
A gdy na ziemi sercem z nią się łączy,
To na jéj sercu i życie zakończy.
∗ ∗
∗ |
- ↑
Błąd w druku; powinno być – ma.
