Strona:PL Karel Čapek-Boża męka.pdf/66

Wszystkie fraktury są na przedniej stronie. Musiał momentalnie skończyć. Głowa na miazgę — hm — co? Tego już nikt nie rozpozna.
 — Nie rozpozna — odpowiedział jakimś ostrym głosem drugi, który przykucnąwszy na piętach, przewracał trupa — Djabeł by go poznał.
 — Czego pan szuka?
 — Niczego, patrzę się tylko —
 — Czy znalazł pan coś?
 Pochylony pan podniósł się.
 — Nic. Zgasł mi. Dziękuję, — zwrócił się do Slawika, który mu podał ogień — jestem komisarz Lebeda. Tak, — zamyślił się — co doktorze, jak długo tu już leży?
 — Dzień, dwa dni —
 — Dwa dni! gdzie już teraz będzie!
 — Kto?
 — Morderca przecie, — odezwał się komisarz ze ździwieniem. — Ten, który strącił tego tu oto — — —
 — To może nie, — bronił się doktor — morderstwo! Dlaczego — — dlaczego — —
 — Tak tylko. Dziwię się, że zmarłemu nie spadł kapelusz z głowy; dziwię się, że mu się ani nie pogniótł, ani nie powalał; to dziwne, prawda?
 — Oczywiście, — potwierdził doktor, nie bardzo jednak przekonany.