Strona:PL Karel Čapek-Boża męka.pdf/144

Boga nie można poszukiwać na drodze, po której zwykli chodzić dedektywi.
 — Więc jak?
 — Zupełnie nie. Można tylko czekać, aż siekiera Boża przetnie twoje korzenie: wtedy zrozumiesz, że stoisz tylko cudem, wtedy na wieki utkwisz w zdumieniu i równowadze.
 — Panu już przecięła?
 — Nie.
 Siedzący przy stoliku w kącie jakiś mężczyzna podniósł się i skierował ku nim.
 Wysoki i tęgi, o wielkiej twarzy, rudy, prosty i zamyślony; stanął z głową zwróconą w bok i wpatrywał się w Bourę jakby z oddalenia.
 — Co jest? — zdziwił się Boura.
 Człowiek nie odpowiedział, tylko oczy jego jakby się przybliżały, coraz uważniej, coraz ściślej, coraz bardziej badawczo.
 — Czy to pan Boura? — odezwał się nagle.
 Boura powstał.
 — Tak jest; a pan?
 — Czy miał pan brata?
 — Mam brata — — — gdzieś na obczyźnie. Ale do czego pan zmierza?
 Człowiek przysiadł się do ich stołu.
 — To się tak przedstawia — — —, zaczął niewyraźnie.
 Nagle podniósł oczy i odezwał się: