Ta strona została skorygowana.
Chociaż w nim promień soki wymorzył
Udziałem małej pomocy,
Jeszczeby zakwitł, jeszczeby ożył
Lecz susza trwa w dzień i w nocy.
Zginął — gdy w rannym jutrzenka świcie,
W różowej farbie i woni
Wschodząc na wdzięcznym nieba błękicie,
Ożywcze na świat łzy roni.
On tylko jednę kroplę pozyskał,
A pyszny w dawnej ozdobie
Zapomniał losu, co go uciskał,
Bo wart pójść na bukiet tobie.
