Strona:PL Juljusz Verne-20.000 mil podmorskiej żeglugi 061.jpeg

 — Czy tylko nie zechce zaliczyć nas do swej załogi i zatrzymać nas tym sposobem...
 — Aż do chwili — wtrącił Ned Land — w której jakaś fregata szybsza lub zręczniejsza, niż Abraham Lincoln, opanuje to gniazdo łotrów i wyśle nas i jego załogę, abyśmy po raz ostatni odetchnęli na jej wielkiej rei.
 — Wszystko to dobrze, panie Ned Land — dorzuciłem — lecz dotychczas nic jeszcze nam nie grozi. Pocóż mówić o rzeczach przypuszczalnych? Powtarzam, że wypada czekać, więc czekajmy; a nie róbmy nic, dopóki niema co robić.
 — Przeciwnie, panie profesorze — odrzekł rozdrażniony oszczepnik — trzeba coś robić koniecznie.
 — Cóż więc chcesz robić?
 — Ocalić nas.
 — Z więzienia ziemskiego umknąć zwykle bardzo już trudno, ale z podmorskiego zdaje mi się całkiem niepodobna.
 — A cóż mości Ned powie na to? — wtrącił Conseil. — Przecież Amerykaninowi nigdy pomysłu zabraknąć nie powinno.
 Oszczepnik, widocznie zakłopotany, milczał. Ucieczka w warunkach, w jakich nas wypadki postawiły, była całkiem niepodobna. Lecz Kanadyjczyk jest zawsze napół Francuzem, jak tego Ned Land dowiódł swą odpowiedzią.
 — Więc, panie Aronnax — rzekł po chwili zastanowienia — nie zgadujesz, co mają robić ludzie, nie mogący ujść ze swego więzienia?
 — Nie, mój przyjacielu.
 — Tak się urządzić, aby w niem pozostać mogli.
 — A w każdym razie — dodał Conseil — lepiej pozostać w środku, niż zwierzchu lub pod spodem.
 — Wyrzuciwszy naprzód strażników i kluczników — dodał Ned Land.
 — Jakto, Ned, więc myślisz na serjo o opanowaniu tego statku?
 — Bardzo na serjo — odpowiedział Kanadyjczyk.
 — To być nie może.
 — Dlaczego nie? Możemy się przecie doczekać jakiejś przyjaznej sposobności i skorzystać z niej. Jeśli ich tu niema więcej, niż dwudziestu ludzi, to sądzę, że się ich nie zlękną dwaj Francuzi i jeden Kanadyjczyk.
 Pomyślałem sobie, że lepiej będzie przyjąć propozycję oszczepnika, aniżeli się nad nią zastanawiać; dlatego też odpowiedziałem:
 — Czekajmy wypadków, mości Ned Land, a zobaczymy; tymczasem błagam cię, powstrzymaj twą niecierpliwość. Tu działać można tylko podstępem, a więc oględnie i chłodno. Daj mi słowo, że cokolwiek bądź zajdzie, nie będziesz się gniewał.
 — Daję słowo, panie profesorze — odpowiedział Ned Land, acz tonem niebardzo upewniającym. — Ani jeden gwałtowny wyraz