Strona:PL Juliusz Verne - Kurjer carski.pdf/183

 — Tak.
 — Skąd?
 — Z Moskwy.
 — Wyjechałeś?
 — 15 Lipca.
 — Nazywasz się?
 — Michał Strogow.
 To był bezczelny przywłaszczyciel, Iwan Ogarew.
 Korzystał z tego, że nikt go tu nie znał. Wielki Książe oddalił gestem oficerów, którzy, uległszy wrażeniu, wbrew etykiecie, wtłoczyli się za gońcem do sali.
 On i fałszywy Strogow pozostali sam na sam. Mierząc „gońca“ badawczem spojrzeniem, W. Książe zapytał:
 — Gdzie był Cesarz 15 Lipca?
 — W noc z 14 na 15 w Kremlu na balu.
 — Masz list od Niego.
 — Oto jest.
 W. Książę rzucił okiem na lakoniczne pismo.
 — List był dany ci w tym stanie?
 — Nie! Zdarłem kopertę. Aby przy ewentualnej rewizji zamaskować przed żołnierzami Emira charakter listu.
 — Dostałeś się do niewoli?
 — Tak, na dni kilka. Dlatego przybywam 2 Października po 79 dniach podróży. Winienem był przybyć wcześniej.
 W. Książe wczytał się w znane pismo Cara. Nieufność pierwszej chwili pierzchła. List był autentyczny. Człowiek dawał odpowiedzi trafne. Doniesienia były pierwszej wagi.
 — Michale Strogow, znasz treść pisma?
 — Znam! Musiałem wbić sobie ją w pamięć,