Krzysztof Niemirycz pochodził ze znanego rodu aryańskiego. Urodził się w Czernichowie. »Bajki Aezopowe«, pierwszy zbiór polskich apologów pisanych wolnym wierszem, wydał 1699 r. w Krośnie śląskim, dedykując go królewiczowi polskiemu, późniejszemu Augustowi III-mu.
J. S. Jabłonowski ur. 1669 r., wychowanie otrzymał b. staranne. Po ukończeniu lwowskich szkół jezuickich, a potem Kolegium w Pradze, udał się do Paryża na dwór Ludwika XIV. Powróciwszy do kraju, w 23-im roku życia został Wojewodą ruskim, a wkrótce potem kanclerzem. 1713 roku aresztowany z rozkazu króla Augusta II. i bez śledztwa zesłany do Königsteinu w Saksonii. Tam w więzieniu tłomaczył »Telemaka« i La Fontaine’a. Umarł 1731.
W. Jakubowski ur. 1713 r., wychowywał się na dworze Stanisława Leszczyńskiego w Lunewilu. Wstąpiwszy do wojska francuskiego, dosłużył się stopnia pułkownika. Za ministra Choiseula został wysłanym do Polski jako agent dyplomatyczny i rezydent przy dworze St. Augusta. W wolnych chwilach od zajęć dyplomatycznych zajmował się literaturą. 1774 r. wydał
przekład bajek La Fontaine’a. Um. 1784 r.
J. E. Minasowicz ur. 1718 r., w Warszawie, pochodził z bogatej rodziny kupców ormiańskich. Nauki kończył u Jezuitów. Zawdzięczając protekcyi Załuskiego, biskupa krakowskiego, otrzymał tytuł sekretarza królewskiego i został kanonikiem katedralnym kijowskim (nie będąc kapłanem). Od młodości z zapałem oddawał się nauce i poezyi. Wydał drukiem przeszło 50 dzieł. Po śmierci biskupa Załuskiego popadł w nędzę i umarł w zapomnieniu 1796 r.
