Strona:PL Jerzy Żuławski - Poezje tom I.djvu/132

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
IV.

Poszedłem. Słońce było na lazurze,
a śnieg podemną. Kamień, gruz i czarne
gardła przepaści, rykiem kaskad gwarne,
zbrojne w kły lodu ostre, lśniące, duże...

A jeszcze wyżej — tam pod słońcem, w górze:
światów strzaskanych zwalisko cmentarne,
huragan lodów, — gromami ciężarne
w kamień zaklęte rozszalałe burze!

Dęba stające iglice i szczyty,
jak zbuntowane cheruby, w błękity
skacząc, od wieków poszarpane sterczą

z grozą straszliwą jakąś i bluźnierczą,
zastygłe w szturmie — zda się — głosem Boga,
który pokonał i w głaz zmienił wroga!