Strona:PL Jerzy Żuławski-Zwycięzca 214.jpeg

światło elektryczne, przez zamknięcie drzwiczek mechanicznie się zapalające.
 — Co robisz? — zawołał Roda.
 — Nic, — odrzekł Mataret spokojnie i zeszedł w głąb.
 Roda był dziwnie zaniepokojony, znalazłszy się tak sam na sam z towarzyszem we wnętrzu pocisku tajemniczego, ale wstydził się dać to poznać po sobie. Począł się tedy rozglądać dokoła i tonem nauczycielskim wyjaśniać Mataretowi mechanizm i urządzenie, co sam niegdyś od Zwycięzcy był posłyszał.
 Mataret słuchał go z roztargnieniem, przypatrując się jednocześnie ścianom pocisku.
 — To ten guzik, nieprawdaż? — odezwał się naraz, pokazując kościaną gałkę w metalowej oprawie, tkwiącą w ścianie za szybką cienkiego szkła.
 — Jaki guzik? — spytał Roda.
 — Ten guzik trzeba nacisnąć, aby... wyruszyć w podróż?
 — Tak. Zdaje mi się... Ostrożnie! nie dotykaj! — dodał żywo, spostrzegłszy, że Mataret wyciąga rękę w stronę guzika. — Moglibyśmy wylecieć niechcący...
 — Dlaczegóż nie chcący? — rzekł Mataret z dziwnym uśmiechem.
 Roda wzruszył ramionami.
 — Wyjdźmy już. Dość długo tutaj siedzimy.
 Mataret go zatrzymał.
 — Czekaj. A gdybyśmy tak wyruszyli naprawdę »na tamtą stronę« we dwóch?
 — Czyś oszalał?!
 — Nie. Bądź co bądź Zwycięzca walczy w naszej sprawie, a potrzeba mu pomocy, bo inaczej padnie w wojnie z szernami... Możnaby mu tę pomoc sprowadzić z »tamtej strony«... Wesprą go zapewne, gdy się dowiedzą...
 Roda stanął między Mataretem a złowieszczą gałką w ścianie.
 — Wychodzimy stąd natychmiast! — rzekł. — Idź naprzód i otwieraj klapę!