Strona:PL Jerzy Żuławski-Zwycięzca 107.jpeg

 — Jestem Roda, — powtórzył tamten, widząc, że imię jego nie robi na Marku zgoła wrażenia.
 — Słyszę! I cóż z tego?
 — Arcykapłan Malahuda powinien mnie był kazać ukamienować...
 — Na szczęście nie zrobił tego. Nie miałbym teraz przyjemności...
 Roda zmarszczył brwi:
 — Dajmy pokój żartom. Nie po to chciałem mówić z tobą...
 — Bardzo dobrze. Więc — co?
 — Całe życie walczyłem przeciw ogłupianiu biednego tłumu temi kapłańskiemi bajkami o ziemskiem ludzi pochodzeniu.
 — A! więc?
 — Wiesz pan równie dobrze jak ja, że Ziemia zgoła nie jest zamieszkana, a przynajmniej na pewno niema na niej istot do ludzi podobnych.
 Marek słuchał teraz z rzeczywistem i rosnącem wciąż zaciekawieniem.
 — Jak to? a ja?
 — Pan nigdy na Ziemi nie byłeś, — rzekł Roda z głębokiem przekonaniem...
 — To rzecz dla mnie nowa! — zawołał Marek.
 Cień niechęci przemknął po szerokiej twarzy Rody.
 — Nie grajmy w chowankę. Wobec mnie to niepotrzebne. Przecież ja wiem.
 — Więc ludzie, powiadasz pan, zawsze mieszkali na Księżycu? tutaj, tutaj zawsze mieszkali?!
 — Nie. Tutaj nie mieszkali. Przywiódł ich tu, nie wiem dla jakich celów, mąż w legiendzie Starym Człowiekiem nazwany.
 — Przywiódł ich? — skąd?
 — Skąd pan teraz przybywasz, — odparł Roda, patrząc bystro w oczy Zwycięzcy.
 — A skądże ja przybywam, jeśli łaska?
 Roda nie odpowiedział natychmiast. Siedząc na stole, obok