Strona:PL Jerzy Żuławski-Zwycięzca 079.jpeg

 — Musi umrzeć! — krzyknięto naraz ze wszystkich stron.
 — Czego wy chcecie od niej? co zawiniła? — powtórzył Marek, kładąc obronnym ruchem dłoń na jej włosach.
 — Nic nie zawiniła, — rzekł Elem, — ale umrzeć musi. Była sam na sam z szernem, — tu wskazał charczącego w powrozach Awija, — samowtór z nim była, więc musi umrzeć.
 — Ależ ona go ujęła! — krzyknął Marek.
 — Tak, lecz czyniąc to, była z nim sama tutaj i dlatego musi umrzeć w piasku zakopana. Takie jest prawo.
 — Takie jest prawo! musi umrzeć! — zawołano zewsząd.
 Zwycięzca zapłonął nagłym gniewem:
 — Pluję na prawa wasze! Ja tu dziś prawa stanowię, odkąd uznaliście mnie panem! Będzie żyła, bo ja chcę tego!
 Elem zgiął się w pokorze.
 — Ty możesz wszystko. Zwycięzco, ale nie zechcesz sam chcieć tego, czego my nie chcemy, aby z krwi naszej dzieci szernom się rodziły!
 Ihezal zerwała się gwałtownie.
 — Ja czysta jestem! — krzyknęła z płonącemi oczyma, twarzą do tłumu zwrócona; — słyszycie, czysta! Kto śmie...
 Łkanie zdławiło jej dalsze słowa w gardle. Zakryła oczy i padając znów do kolan Markowych, powtórzyła cichym i błagalnym głosem:
 — Czysta jestem... Daj na śmierć, Zwycięzco, ale wierz, żem czysta...
 Marek schylił się i wziął płaczącą, jak dziecko na ręce.
 — Jest pod moją opieką! słyszycie? — rzekł. — Nikt jej nie tknie. Ja sam biorę na siebie odpowiedzialność za nią!
 Szmer przeszedł między zgromadzonymi, ale nikt nie śmiał się sprzeciwić. Marek zaś dodał jeszcze, zwracając się ku Elemowi:
 — A przede mną ty za nią odpowiadasz! Jeśli włos jej z głowy spadnie, to ciebie żywcem w piasku każę zakopać!
 Mówił twardym, rozkazującym tonem, do którego przy-