Strona:PL Jebb - Historya literatury greckiej.djvu/55

Ta strona została przepisana.

życie ludzkie stawało się szersze i pełniejsze myśli, owi czciciele jońscy w Delos nauczyli się witać pierwsze tony nowej poezyi, zajętej radością i troskami żyjących.

ROZDZIAŁ III.

Poezya elegijna i jambicka. Poezya liryczna.

I. Poezya elegijna i jambicka (700–500 prz. Chr.). Kallinus (E.) 690 prz. Chr. — Tyrteusz (E.) 675. — Archilochos (E. i J.) 670. — Simonides z Amorgos (J.) 660. — Mimnermos (E.) 620. — Solon (E. i J.) 594. — Teognis (E.) 540.– Focylides (E.) 540. — Ksenofanes (E.) 510. Hipponax (J.) 540. Simonides z Ceos (E.) 480).

II. Poezya liryczna (670–440 prz. Chr.). 1) Szkoła eolska: Alceusz, Safo (610 prz. Chr.); Anakreon (530). — 2) Szkoła dorycka: Alkman (660); Stezichorus (620); Arion (600); Ibikus (540). — 3) Poezya liryczna dorycka co do formy, lecz narodowa co do ducha: Simonides z Ceos (480); Pindar (470).

1. Rozwój nowej poezyi. Między rokiem 750 a 500 prz. Chr. wielka zmiana odbyła się w świecie greckim. Monarchia ustąpiła miejsca oligarchii (rząd niewielu znaczniejszych), tę zaś tu i owdzie wyrugowała tyrania, t. j. niekonstytucyjne rządy jednego władcy, który zagarnął władzę. W końcu tyranie zostały zniesione i w wielu miastach powstały demokracye, zwłaszcza zaś w Jonii. Rewolucye te pociągnęły za sobą długie walki; umysły zostały wzburzone, doświadczenie rozszerzone. Zwykły człowiek z czasów Homera jest poprostu jednym z tłumu, który czasem mówi „tak” lub „nie.” Teraz obywatel zaczyna myśleć i postępo-