Strona:PL Jana Kochanowskiego dzieła polskie (wyd.Lorentowicz) t.3 148.jpeg

Czegośmy się od ojców naszych nasłuchali,
 Kiedy siłę i cuda Pańskie wyznawali.
Wola Jego tak była: To prawo wszytkiemu
 Potomstwu jest podane Izrahelowemu,
Aby ojcowie synom wiecznie winni byli
 Dzieje Pańskie przekładać, a ci się uczyli
Pana w potrzebach szukać, sprawy pamiętali
 I jego świętobliwych ustaw przestrzegali.
Aby nie byli ojcom podobni, spornemu
 Narodowi i łaski Pańskiej niewdzięcznemu,
Którzy nie dobrze się w swej czuli powinności,
 Ani postępowali z Bogiem w uprzejmości.
Synowie Efraimowi, męże doświadczeni
 I łukiem nieomylnym władać nauczeni,
W potrzebie tył podali; czemu? bo wzgardzili
 Przymierzem Pańskiem, ani praw posłuszni byli.
Dobrodziejstwa i cudów jego zapomnieli,
 Które ich starszy w polach egipskich widzieli:
Morze na poły przedarł, one przeprowadził,
 Wodę i stąd i zowąd jako wał usadził;
Przydał im wodze: na dniu obłok znakomity,
 A w nocy nieprzejźrzanej ogień nie pokryty.
Twardą skałę przeraził, a oto z kamienia
 Zdrój przeźroczysty wypadł nowego strumienia.
A ci tam więc pragnienie wodą ugasili,
 Ale Pana przeciwko sobie zapalili,
Kusząc go w sercach swoich, a niehamownemu
 Pożądając pokarmu brzuchowi swojemu.
To już (powiada) laską uderzył, a z skały
 Zdrój wystrzelił i bystre strumienie wezbrały:
Będzieli też chleba mógł także nagotować
 I głodne ludzi swoje mięsem opatrować?