Strona:PL Jana Kochanowskiego dzieła polskie (wyd.Lorentowicz) t.1 142.jpeg

Ale napotem niech się nikt nie myli,
 Czymeś tknął, tym jedź, tak starzy chodzili.
Nie z dobrą wolą Paniej Fiedor wrócił,
 Dobrze się wstrzymał, że tuż nie przewrócił
Wszytkiego wojska zaraz i z Hetmany,
 Jeno że baczył na zakład a Pany.
Nakoniec do tej rady się przychylił,
 Aby go był gdzie przez nogę nachylił,^[1]
I kazał Księdzu^[2] drogą Rycerzową
 Najechać krzywym skokiem na Królową.
Rzecze mu Borzuj: Tym mię nie oszukasz,
 Raczej w czem inszem swoje biegłość ukaż.
On jakoby się w tem był nie obaczył,
 Upomniał Księdza, żeby nazad raczył.
Już mu na ręce pilniej poglądają,
 A rady^[3] czasem dwiema pomykają,
I swego, widzę, swymże brać nie wadzi,
 Kiedy pożytek jaki na to radzi.
Niemiło stronie, ale dzień targowy,
 Patrz każdy swego, a umykaj głowy.
Kapłan z Rycerzem, a obadwa biali,
 Jeno przez jeden plac od siebie stali;
Ujźrzał drab czarny i natarł na obu,
 Pewnie jednego poniosą do grobu.
Każdy z nich dobrze nogi nagotował,
 Kogoli drożej Król będzie szacował.
Wielka się godność w Rycerzu najduje,
 Że jego drogi nikt nie zastępuje,

1. podszedł.
2. giermkowi.
3. radzi.