Strona:PL Jana Kochanowskiego dzieła polskie (wyd.Lorentowicz) t.1 137.jpeg

Bo nie chciał na się brać rozsędku^[1] tego,
 Ktoby godniejszy był z nich dziewki jego.
Lecz teraz niechaj fortuna pokaże,
 Komu przysądzić Królewnę dziś każe.
A to wam mówię, coście tu zostali,
 Byście żadnemu z tych nie pomagali.
W czem się nie zgodzą, zdanie swe powiecie,
 Dalej nic; o co idzie, sami wiecie.
Zatem oni dwa tablice się jęli,
 A wojska na niej szykować poczęli:
Biały się zastęp dostał Borzujowi,
 A czarny przyszło wodzić Fiedorowi.
Stanęli przeciw sobie dwa Królowie,
 Korona złota na każdego głowie,
Tamże zarazem wedle boku żony,
 Ta swego z lewej, owa z prawej strony.
Pop jeden słucha Królowej spowiedzi,
 A drugi sobie wedle Króla siedzi.
Po nich Rycerze na koniech we zbroi,
 Każdy z nich pewnie swego^[2] się nie boi.
Na skrzydła srogie Słonie postawiono,^[3]
 A z nich się Rochom bronić polecono.
Wtóry rząd wszytek pieszy zastąpili.
 A gdy już wszyscy tak gotowi byli,
Napierwej losy (chocia na tym mało)^[4]
 Rzucić o przodek obiema^[5] się zdało.

1. rozsądzenia sprawy.
2. t. j. przeciwnika.
3. słonie z wieżyczkami na grzbietach t. j. wieże.
4. mało zależy.
5. celownik liczby podwójnej.