ołtarz jednak wielki wraz z obrazem Matki Boskiej, deskami zabity, utrzymał się w kociele aż do przybycia OO. Jezuitow 1832 r. Wprawdzie w r. 1820 usiłował cieśla Cendrowicz usunąć z ołtarza obraz Maryi, ale skaleczywszy się mocno w rękę, zaniechał dalszej roboty i odszedł do domu mówiąc: „Dajcie pokój temu obrazowi, niech tu wisi“. W r. 1822 czyniono powtórną próbę, także nadaremnie. Snać obrała sobie Matka Boska Pocieszenia ten uroczy zakątek polski u podnóża Karpat na mieszkanie, ażeby ztąd skarby łask swoich na bliskie i dalsze rozdawać strony.
Szczegółów o niezwykłych łaskach, przywiązanych do tego obrazu, podać nie jesteśmy w stanie. Kronika Norbertanów już dawno po ich kasacie bez śladu zaginęła, przez lat 42 stał ten przybytek Maryi opuszczony i na magazyn zamieniony; jak tu szukać i znaleść dokumentów odnoszących się do cudownego obrazu. Ale to pewna, że lud wierny przy tym obrazie
ołtarz św. Anny na korytarzu kościelnym, przeniesiony ztąd 1862 r. do kaplicy przy zakrystyi.
