Ta strona została uwierzytelniona.
31.
Skryy ią pod ziemię, ia spoyrzę w iéy lice!
Kiedy się duchem dwa ożenią duchy,
Czémże im morza, nayszérszy ląd suchy
By się nie zbiegły, wymierzą granicę?
Możesz ty wstrzymać światła łyskawice?
Możesz nadzieie i słodkie otuchy,
Te świętoiańskie, w nocy tlące muchy,
Jedném dmuchnięciem zagasić iak świécę?
Takżeś potężny i w twóy rozum dumny?
Wstrzymaszże magnet, by się w kres nie kłonił?
Zchwycisz głos dzwonu, kiedy iuż zadzwonił?
Rozkażesz wiedzy, aby nie wiedziała?
Marna w téy mierze iest twoia przechwała,
Ciało zakopiesz, a duch wzéydzie z trumny!
