Ta strona została uwierzytelniona.
17.
Pytasz, co robię? — o łaskawe nieba!
Tyż przyiacielu mnie się pytasz o to?
Piię nadzieie czerpane w rzeszoto;
Dosyć mam soli, gdyby tyle chleba!
Oknem i drzwiami ciśnie się potrzeba,
Co mam pod sercem, oddaię z ochotą;
Lecz pieśń serdeczna, to u niéy nie złoto,
A złota nie da, polska rymów gleba!
Z potrzebą mieszkam, zemną sypia, iada;
Wierna z niéy żona, nigdy mię nie zwiedzie!
By mię uspiła, o szczęściu mi gada,
Prześliczne zamki stawia mi na ledzie,
Których nie zniszczy, ni ogień, ni zdrada,
W których, dzień cały, zawsze po obiedzie.
