Ta strona została uwierzytelniona.
8.
Pytasz co ciérpię, któż się oto pyta?
Tu spoyrzyy — spoyrzyy na te blade lica!
Łzy iuż nie płyną, iuż wyschła rzenica,
Już cię, iak dawniéy miło nie powita;
Siedzi w powiece, iak źmiia ukryta,
Albo iak w chmurze, zgubna łyskawica,
Albo iak w iamie, rozkrwawiona lwica,
Któréy okrutnik drogi płód pochwyta!
Jestto złość ludzka — złości ludzkiéy dzieło!
Nie pytay iaka, ani pytay czyia,
Nie budź boleści, niech zasypia źmiia.
Długie ciérpienie, serce lodem ścięło!
Mówią, iż życie bardzo prędko miia:
Proś Boga za mną, by prędzéy minęło.
