tach i rożnych pobożnych zgromadzeniach w wolnem sumnieniu szczegulną tylko pasą się bogomyślnością, nieśmiertelności zostają synami i — ponieważ servire Deo regnare est[1] — nieomylnymi krolestwa gornego dziedzicami. Czego oczywisty na tym miejscu reprezentuje się dowod w osobie JejMości panny Heleny Sieklicki[ej], ktora, w zacnym i starożytnym zrodzona domu, przy tak pięknych, od natury sobie konferowanych[2] przymiotach, przy znamienitych staraniach IchMościow rodzicow swoich, nie zapatrując się na to, że jest bez rodzonego brata legitima[3] tych wszystkich zbiorow haeredissa[4], nie oglądając się na insze, [ktoreby] za błogosławieństwem Boskiem mogły subsequi[5], szczęśliwości, wszystkie świata tego dobrowolnie rzuca ozdoby, jego swobodzie i rozkoszy abrenuntiat[6] dożywotnie, z niebem dziś wchodzi w traktat, dziś primotina niebu fundit vota[7] i, zakonny obierając żywot, swoje Bogu konsekruje panieństwo. Nie schodzi, widzę, na niczym niebu, obmyśla mu panieńska mądrość to wszystko, czymby się jego mogła chełpić i zdobić wyniosłość, ale przecie jakoby tam jeszcze Boskich nie dostawało obrazow, ktorych sobie Bog niskąd nie zasiąga, chyba z panieńskich postępkow. Jest tedy czego zacnym wińszować rodzicom, ktorzy, taką corę człowiekiem wypiastowawszy, aniołem Bogu oddają. Czego ja IchMościom MM. Państwu powińszo-
_617.jpeg&oldid=2695185){kind=link}