hostico[1] pokazać wojska. Żołnierze zaś niebożęta usychali, słuchając koronnych, relacyą im czyniących, jako im Bog pobłogosławił tak szczęśliwem zwycięstwem, jako pad[l]i na dobry byt i obfitość wszystkiego w obozach tureckich; a osobliwie, kiedy widzieli dostatki, srebra, złota, suknie bogate, haftowane, rzeczy rożne wymyślne, specyały i bogate zdobyczy, serce się im krajało incuriam[2] wodzow swoich incusando[3].
Tak tedy wyszło wojsko z Węgier mimo spiskie[4] miasta w Podgorze, Litwa zaś poszli ku Wołyniowi i tam dopiero zemścili się na krajach podlaskich, poleskich i wołyńskich, czego na tureckich omięszkali, bo je dobrze podskubli.
Wychodząc z Węgier, umarł[5] hetman polny, Sieniawski, ktory już też był choro wybrał się na tamtę ekspedycyą, tylko przecie z wrodzonej swojej ochoty nie chciał deesse[6] tak świątobliwej wojnie. Poszedł z ochotą, lubo tam cały prawie czas przechorował, a potym i umarł na usłudze ojczyzny i zaszczycie całego chrześcijaństwa. Po nim dano buławę Potockiemu, kasztelanowi krakowskiemu, synowi Stanisława
- ↑ w kraju nieprzyjacielskim
- ↑ niedbalstwo, opieszałość
- ↑ oskarżając
- ↑ Spiskie starostwo, obejmujące 13 miast. Ziemia spiska na połudn. wschód od Tatr należała pierwotnie do Polski; za Krzywoustego dostała się tytułem posagu za Judytą, córką Bolesława Krzywoustego, Węgrom, następnie w r. 1412, jako zastaw za pożyczoną sumę, wróciła do Polski i należała do niej do r. 1772.
- ↑ w Lubowli, na Spiszu
- ↑ opuścić
_601.jpeg&oldid=2695168){kind=link}