się agituje, ja per curiositatem[1] skoczyłem do Sandomirzanow, ktorzy najbliżej nas stali, aż tam trafiłem na tę materyą, że życzą sobie de sanguine gentis[2] i mowią: »Niewieleby nam trzeba szukać krola, mamy go miedzy sobą. Wspomniawszy na cnotę i poczciwość i przeciwko ojczyźnie wielkie merita[3] księcia ś. pamięci Hieremiego Wiśniowieckiego[4], słusznaby rzecz zawdzięczyć to jego posteritati[5]. Owo jest książę J-o Mość Michał[6], czemuż go nie mamy mianować? Alboż nie z dawna wielkich książąt familiej? Alboż nie godzien korony?« A on siedzi między szlachtą pokorniusieńki, skurczył się, nic nie mowi. Skoczę ja znowu do swoich i powiedam: »Mści Panowie, już w kilku wojewodztwach zanosi się na Piasta«. Spyta mię pan krakowski: »A na ktoregoż?« Powiedam, że »na Polanowskiego, a tu na Wiśniowieckiego«. A tym czasem hukną w sandomirskiem: »Vivat Piast!«. Dębicki[7], podkomorzy, ciska czapkę do gory, wrzeszczy na wszystek głos: »Vivat Piast! Vivat rex Michael!«[8] A tu też nasi Krakowianie: »Vivat Piast!« Rozbieży się nas kilka między wojewodztwa insze z musztułukiem[9], wo-
- ↑ przez ciekawość
- ↑ z krwi własnej
- ↑ zasługi
- ↑ Jeremi Wiśniowiecki, książę na Wiśniowcu i Łubniach, wojewoda ziem ruskich etc. † 1651.
- ↑ potomstwu
- ↑ Michał Korybut Wiśniowiecki (ur. 1638; umarł 10 listopada 1673).
- ↑ Marcin Michał Dębicki, naprzód podczaszy, wtenczas chorąży, wreszcie podkomorzy sandomierski, znany warchoł.
- ↑ król Michał
- ↑ z dobrą nowiną
_492.jpeg&oldid=2674771){kind=link}