i życzyliśmy znowu inszemi chlebami, pierwszym podobnemi, brzuchy naładować.
Uczyniwszy pokoj z Moskwą mizernemi kondycyami i dawszy im rzęsisty basarunek za to, cośmy ich potłukli, nietylko ich własności nie naruszywszy, swego od nich, co nam przedtym pobrali, nie rekuperowawszy[1], ale jeszcze im przyczyniwszy i znaczne prowincye apropryowawszy[2], zaczynamy szczęśliwie wojnę domową, ktora jest malum supra omne malum[3]. Złożony sejm, na ktorym wniesiona materya, aby sądzić Jerzego Lubomirskiego, hetmana oraz i marszałka wielkiego, o to, że aspirat[4] na krolestwo post fata regnantis[5]. Ekspostulował z nim[6] wprzod sam krol, mowiąc: »Panie marszałku, dochodzi nas wiedzieć, jakobyście sobie życzyli korony«. Odpowiedział: »Ktożby sobie nie życzył dobrego? Powiem Waszej K. Mści jednę historyą, com słyszał o panu kasztelanie wojnickim[7], że gdy go jego hejducy z zamku przynieśli, postawili z krzesłem w pokoju, spytał swego węgrzyna[8] kochanego: »Andrys, co też tam między wami słychać o naszym sejmie?« Powie węgrzyn: »Ot, Miłostiwy Pane, kolijesmo Twoju Pańsku Miłost na zamok prineśli, wsi hejducy, bratia naszy, howoryli tak: Ot, to-
- ↑ odzyskawszy
- ↑ odstąpiwszy na własność
- ↑ nieszczęściem nad wszystkie nieszczęścia
- ↑ dąży
- ↑ po śmierci panującego
- ↑ Wymawiał mu
- ↑ Jan Wielopolski, starosta i wojew. krakowski, w r. 1661 kasztelan wojn.; posłował do Wiednia o posiłki przeciw Szwedom.
- ↑ Tu imię pospolite zam. hajduk, zwykle Słowak węgierski; tu jednak »węgrzyn« mówi po rusku.
_381.jpeg&oldid=2665765){kind=link}