nia sumy«. A nie znał prostak jego charakteru[1], tylko simpliciter[2] wiedział imię i skąd się pisze. Mowią mu: »Dowiedziesz tego?« — »Dowiedę«. — Hukną tedy jedni: »Bij«; drudzy: »Niech da o sobie rationem!«[3]. Krewni, koligaci jego z matki, zdechli od strachu, bojąc się, żeby mu nie dowiodł; on zaś nic się nie turbuje, bo nie termin, tylko mowi: »Moi Mści Panowie, poczuwam się ja, in quo gradu[4] usługi WM. MPanow jestem lokowany, że wszystkie, minutissima quaeque arcana[5] moję concernunt notitiam[6]; i tak sądzę, żebym wiele mogł zaszkodzić, gdyby mię moja nie rządziła poczciwość i ta, ktorąście mi WM. MPanowie fraterne[7] konkredowali[8], intaminata fides[9]. Gdybym się jednak czuł w tym, co mi zadają, uznałby to świat, żebym sam na siebie ochotnie napisał jako najokrutniejszy dekret śmierci, i teraz mowię: jeżelim wziął te 6.000, choćbym przytym nic złego nie zrobił, już niech będę za zdrajcę poczytany i już jako zdrajca karany; ale tak, niech mi dowiedą: succumbam[10]«. Ow się też sierdzi, że »dowiedę, tylko proszę JMści Pana Podskarbiego, żeby kazał księgi przynieść te, ktorem ja tam już naznakował«. Podskarbi tedy posłał, żeby pisarz przyszedł z księgami i powiedział im, co to jest. Dopieroż w nich duch wstąpił, bo przecie myśleli, jakoby krewnego salwować i siebie nie wdać w konfuzyą. Owi
_373.jpeg&oldid=2665757){kind=link}