mię wolnym i mowię tak: Jako WM. MPan, odchodząc a sacrificio missae,[1] ufasz w sobie, że masz świętą duszę, tak ja teraz sam Boga wyświadczam się imieniem, żem jest niewinny tej kalumniej. Ja i tamtych gazetow non erubescam[2]; te wszystkie tumany oka mi nie zaproszą i pogrożki nie ustraszą, kiedym niewinny. W czym się WM. MPanu justyfikuję szczerze, jakobym sub sigillo confessionis[3] inaczej powiedzieć nie mogł, i przed samym krolem JMścią, panem miłościwym moim, jeżeli tego godzien będę, justyfikować się inaczej nie mogę i szczerzej jako przed WM. MPanem, ktoryś tego sine fuco adulationis[4] godzien, o to upraszając humillime[5], abyś WM. MPan tego nie głosił, że się tak szczerze cum invocatione[6] imienia Boskiego sprawuję. Niech o mnie rozumieją, jako chcą, poko mię z tej opiniej sama jawna nie wyprowadzi rzeczywistość«.
— »Już teraz absolutissime[7] wierzę, żeś innocuus[8], i lubom miał wolą omnibus persuasionibus[9] bronić u krola JMści, będę teraz milczał, ponieważ W. Mść ufasz w sobie, bo widzę, że to z lepszem W. Mści może być honorem i reputacyą, kiedy to kategoryczną dedukcyą elucescet, et interim[10] możesz W. Mść być bonae mentis[11] i ja się o WMść nie frasuję«.
_277.jpeg&oldid=2661170){kind=link}