też był JMść pan Stanisławski, cześnik warszawski, a dworzanin krolewski, ktory gdy mię obaczył w kościele, lubo mię przedtym nie znał, jednak jako człowiek ludzki począł mię szczerze prosić, żebym u niego odpoczął, albo przynajmniej obiad zjadł. Kiedym się wymawiał, powiedziawszy już szczerze, gdzie jadę i z jakiej okazyej odstąpiłem związku, tym bardziej prosić począł, chcąc mi zawdzięczyć w domu swoim jako pars regalis[1] i obiecując pisać do dworu, żebym tam uznał wszelaką wdzięczność. Że tedy nie mogło być inaczej, wstąpiłem, gdzie wpadłem w taką ochotę, że i mnie i czeladzi i koniom było jako w raju; nawet szyca[2] mego na jedwabnym wezgłowku posadziwszy u stołu, na śrebrnych talerzach prosto z połmiskow jeść kładziono. A wtym przyjechał tamże Mazepa[3], pokojowy krolewski. Kozak to był nobilitowany, z Warszawy jechał do krola, w Grodnie[4] natenczas będącego. Tam tedy w posiedzeniu, że się rożne in [materia] statu[s][5] dyskursy prowadziły, z ktorych jakąś [na] moję osobę pretendując godność, taką głowę sobie naładował
- ↑ stronnik królewski
- ↑ Szyc — gatunek psa, wspominany także u innych autorów XVII w. »Tak szyc szalony, kiedy się więc wścieka«... (Obleżenie Jasnej Góry Częst. VII, 25).
- ↑ Jan Mazepa (1629—1709), kozak nobilitowany, pokojowy królewski, później hetman kozacki.
- ↑ Grodno — m. nad Niemnem, gdzie się odbywała natenczas narada senatu.
- ↑ o polityce
grodzkiej, na południe od Grodna, a na północ i zachód od Białegostoku.
_245.jpeg&oldid=2651214){kind=link}