ich przymuszono, per regulam[1] polityki, że to były krolewskie i regimentarskie, żeby się tym zasłonili, że to musieli uczynić. Tak się tedy stało, że do związku accesserunt[2]. Poodbierano tedy starostwa[3], tenuty[4], ekonomie[5] podzielono między wojsko. Rozgościwszy się na stanowiskach, skoro zasmakowały zbytki, pijatyki, już owa pobożna intencya poszła w zapomnienie. Jeżeli kto o tym wspomniał, okrzykniono go zaraz, strojąc do krola i Rzpltej chimery, »że nam tak grożą, że na nas tak następują, że nas obiecują znosić[6], i [za]coż im mamy tak naskakować?« Rzeczpospolita ospale też koło siebie chodziła i tak się wszystko stało, jakom ja, choć prostak, mowił, że gdy związek aż do trzeciego roku trwał, Moskwa się zmocniła, wkroczywszy zaś w t[r]aktaty, już swoje siły widzieli, już naszę niezgodę zważyli, hardziejsi już byli, ktorym nietylko byśmy im mieli co wziąć albo swoje odebrać, aleśmy im jeszcze dobry dali basarunek za to, cośmy ich wybili; o czem fusius[7] będzie niżej. Tak to Bog zwyczajnie umyka dobrodziejstwa tym, ktorzy sobie danego nie umieją zażyć, jako powiedają: Vincere et victoria uti non idem est[8].
- ↑ stosując się do zasady
- ↑ przystąpili
- ↑ Starostwa (niegrodowe) — dobra królewskie.
- ↑ Tenuty — dzierżawy młynów, wójtostw i t. p., należących do króla.
- ↑ Ekonomje — większe dobra królewskie, w których król miał swego rządcę (ekonomja samborska).
- ↑ pobić, pogromić
- ↑ obszerniej
- ↑ zwyciężać, a korzystać ze zwycięstwa nie toż samo jest.
_233.jpeg&oldid=2651197){kind=link}