Strona:PL Jan Chryzostom Pasek-Pamiętniki (1929) 213.jpeg

Takami wożąc dumni bojarowie
Wały i groble, jako niepanowie.

 Napoili krwią miasta, pola, lassy.
I wszystek ludzi wybor temi czasy
Z gruntu wyginął, że ich bardzo mało
Celniejszych ludzi do boju zostało.

 Tak powiedano, gdyby batalią^[1]
Przyszło wystawić w nową kampanią,
Z prostego gminu musieliby byli
Ludzi sposobić, tak sami mówili.

 Trzeba im było nie dać odpoczywać,
Iść do stolice, prywat nie zażywać;
Samby ich był strach bez szable zwojował,
który ich w ten czas wielce opanował.

 Coż to, kiedy my, choć dobrze zaczniemy,
Żadnej, jak trzeba, rzeczy nie skończemy!
Nie zażywamy^[2] samsiedzkiej granice,
Swojej ojczystej broniemy dzielnice.

 Wojny niesłusznej z nikim nie zaczniemy;
Kto z nami zacznie, przecie się broniemy.
Kto do nas przyjdzie, to go wyłatamy^[3],
A potem mu zaś bassarunek^[4] damy.

 Tej dyskrecyej^[5] i Moskwa doznali,
Gdyśmy im ultro^[6] tylko^[7] frysztu dali,

1. Batalja (z włosk.) — siła zbrojna, wojsko.
2. Zażywać — tu w znaczeniu: używać sobie na czem, pustoszyć.
3. Wyłatać (skórę) — zabić.
4. Basarunek (z niem.) — zapłata za ból.
5. Dyskrecja — łaska, ludzkość.
6. sami, bez przymusu
7. Tylko — tyle.