Ta strona została uwierzytelniona.
ojcowskiem i macierzyńskiem, obiecując gorąco do majestatu Boskiego suplikować i upewniając mnie, że mi i włos z głowy nie spadnie bez woli Bożej. Gdyśmy tedy poszli do Cieletnic[1] i do Międzyrzecza[2], już na granicę, uchodziło siła kompaniej[3] i czeladzi[4] nazad do Polski, osobliwie Wielkopolaczkow, z pod tych nowozaciążnych powiatowych chorągwi[5], jako to starosty osieckiego[6] pułku i wojewody podlaskiego, Opalińskiego[7]. Kozubskiego[8] chorągiew wszystka się rozjechała, sam tylko z chorążem i z jednym towarzyszem z nami poszedł. Wojewody sandomirskiego, Zamojskiego[9], chorągiew hussarska[10] została; wszystka kom-
- ↑ Będzie to zapewne Cielęcin (Zielenzig) — m-ko w Brandenburgji. Oczywiście wojsko pierwej przyszło do Międzyrzecza, należącego jeszcze do Polski, aniżeli do Cielęcina.
- ↑ Międzyrzecz — m. w woj. poznańskiem, w pobliżu granicy brandenb., leżące przy złączeniu rzek Odry i Raklicy (stąd Międzyrzecz).
- ↑ Kompanja czyli towarzystwo — szlachta, służąca pod chorągwią.
- ↑ Czeladź — jużto pocztowi czyli szeregowi, których towarzysz miał 2—3, już też czeladź luźna, t. j. słudzy zajmujący się końmi, wozami, kuchnią i t. p.
- ↑ Sejm r. 1652 powiększył liczbę wojska i te nowe chorągwie miały utrzymywać po województwach powiaty — stąd chorągwie powiatowe.
- ↑ Franciszka Czarnkowskiego.
- ↑ Piotr Opaliński (ur. 1600 um. 1661), woj. podlaski, a następnie kaliski.
- ↑ Mikołaj Kozubski.
- ↑ Jan Zamoyski.
- ↑ Husarze (z węg. huszár, a to wedle Brücknera z słów. chąsa, rozbój) — wyborowa jazda polska, odznaczająca się zbyt-
_051.jpeg&oldid=2628064){kind=link}