6) 10-zgłoskowiec 4 + 6 np. w Nr. 359, gdzie jednak na
32 wiersze liczymy aż 12, w których średniówka przypada w środku wyrazu, więc dwuczłonowe wiersze tylko tu przeważają. Tenże typ ukazuje się w zwrotkach różnowierszowych, np. Nr. 254, gdzie się łączy z wierszami 4-zgłoskowemi, ale także i w równowierszowych np. Nr. 292:
Lugentibus || in purgatorio,
qui purgantur || ardore nimio
et torquentur || gravi supplicio
subveniat || tua compassio, o Maria!
W 48 wierszach tej pieśni rytm utrzymuje się niezmiennie; co więcej, w Nr. 908 znajdujemy 8 wierszy, które się rozkładają na 4 + (3 + 3); zapewne druga średniówka jest dziełem przypadku:
Gaude Sion, || ornata || tympano,
decor cujus || conjunctus || galbano
laudct illum || cordis et || organo,
cujus sponsa || venit a || Libano.
Christi jugum || Emundus || teneris
adolescens || portavit || humeris,
virtutibus || se jungens || superis
minorat se || tamen prae || ceteris.
W dalszym ciągu rytm już zupełnie się zmienia.
7) 10-zgłoskowe 5 + 5, r. 174:
Astra polorum || supera scendens
Christus ad patris || dexteram sedet i t. d.
8) 11-zgłoskowe bez stałych średniówek, r. 150:
Pastis visceribus ciboque sumpto,
quem lex corporis inbecilla poscit,
laudem lingua deo patri rependat i t d.
9) 11-zgłoskowe 5 + 6 bardzo pospolite, zwłaszcza w zwrotkach safickich np. Nr. 12:
O pater sancte || mitis atque pie,
O Jesu Christe, || fili venerande,
paraclitusque || spiritus o alme,
Deus aeterne!
10) 11-zgloskowe 4 + 7 w jednej pieśni z końca VIII wieku Lathakana Szkota, zawierającej 92 wiersze (Nr. 270):
Subfragare || trinitatis unitas
unitatis || miserere trinitas,
subfragrare || mihi, quaeso, posito
maris magai || velut in periculo.
